Akademia wspierania rodziny i pieczy zastępczej

Asystent rodziny – metodyka, uprawnienia i dokumentowanie pracy z rodziną

1. Asystent rodziny – współczesna forma wsparcia rodziny dysfunkcyjnej w pomocy społecznej
2. Metodyka działania asystenta rodziny
3. Praca z indywidualnym przypadkiem
4. Dialog motywujący
5. Podejście skoncentrowane na rozwiązaniach

Diagnoza rodziny jako skuteczne narzędzie w procesie pomocy rodzinie

1. Diagnoza – kwestie terminologiczne, cele diagnozowania, rodzaje diagnozy
2. Systemowy model funkcjonowania rodziny
3. Rodzina prawidłowa i rodzina dysfunkcyjna; zmienne systemowe rodziny – obszary do diagnozy
4. Narzędzia diagnozy rodziny

Doskonalenie umiejętności opiekuńczo-wychowawczych, umiejętności radzenia sobie w procesie wychowawczym

1. Rodzina prawidłowa, a dysfunkcyjna, a wychowanie dzieci
2. Nauka rozpoznawania i nazywania uczuć oraz ich akceptacja
3. Granice w wychowaniu dzieci
4. Zachęcanie dziecka do współpracy
5. Kary w wychowaniu dzieci
6. Rozwiązywanie problemów i konfliktów
7. Zachęcanie dziecka do bycia samodzielnym
8. Uwalnianie dziecka od grania ról

Podstawy nauki o więzi

1. Psychopatologia procesów rozwojowych. Jakość wczesnych relacji a dalszy rozwój.
2. Teoria przywiązania wg J. Bowlby`ego.
3. Fazy formowania się przywiązania; wzorce przywiązania.
4. Style przywiązania a zaburzenia regulacji emocji i zaburzenia zachowania u dzieci .
5. Kierunki pomocy w sytuacji zaburzeń więzi.

Współpraca interdyscyplinarna asystenta z rodzinami i służbami wspierającymi

1. Dziecko w systemie pomocy społecznej
2. Diagnoza sytuacji rodzinnej i narzędzia pracy z rodziną; planowanie jako konsekwencja prawidłowo przeprowadzonej diagnozy
3. Praca zespołowa na rzecz dziecka i r rodziny­- budowanie sieci współpracy
4. Partnerstwo i współpraca na rzecz dziecka i rodziny
5. Planowanie, podejmowanie działań, ocena i ewaluacja działań podejmowanych na rzecz dziecka i rodziny

Psychopedagogika traumy

Dzień I

1. Znaczenie pierwszych lat życia dla rozwoju dziecka – koncepcja przywiązania, najnowsze badania neurobiologiczne;
2. Ukryta traumatyzacja w rodzinie – trauma niewidzialna; trauma typu I (jednorazowe, gwałtowne zdarzenie traumatyczne) a przewlekłe wewnątrzrodzinne urazy interpersonalne;
3. Zaburzenia posttraumatyczne u dzieci  – źródła, objawy, diagnoza.
4. Typowe zaburzenia PSTD (zespołu stresu pourazowego), zaburzenia samoceny i relacji;
5. Wpływ zaburzeń posttraumatycznych na funkcjonowanie dziecka;
6. Długotrwałe konsekwencje przeżytego urazu dla dalszego życia dziecka.
7. Kluczowa problematyka posttraumatyczna u dzieci: ponowne przeżywanie, dysocjacja, relacje społeczne, stosunek do ciała, zaburzenia mentalizowania,zachowania agresywne i autoagresywne u dzieci i młodzieży – diagnoza i postępowanie.

Dzień II

1. Podstawowe warunki opieki nad dzieckiem z zaburzeniami posttraumatycznymi;
2. Rola rodziny w terapii traumy;
3. Synchronizacja w leczeniu traumy w rodzinie;
4. Metody terapeutyczne, terapia skoncentrowana na stylach przywiązania,
5. Metody pracy z traumą – zarys problematyki.
6. Trauma a rozwój prawidłowej więzi  u dziecka;
7. Tworzenie trwałych więzi na każdym etapie rozwoju dziecka (wiek metrykalny a wiek emocjonalny);
8. Zadania rodziców w tworzeniu prawidłowej więzi  i reparacja więzi u dzieci po przeżytej traumie;
9. Techniki i wskazówki  dla rodziców, opiekunów, wychowawców wspomagające tworzenie więzi psychicznej;
10. Wsparcie dla rodzin adopcyjnych i zastępczych w pracy z dziećmi po przeżytej traumie.

Współpraca na rzecz dziecka i rodziny – opracowanie lokalnego systemu wspierania rodziny

1. Idea współpracy interdyscyplinarnej w obszarze wspierania rodziny, podział zadań i odpowiedzialności.
2. Szczególna rola asystenta rodziny jako koordynatora działań różnych służb
3. Korzyści współpracy, bariery i przeszkody utrudniające współdziałanie
4. Efektywna komunikacja i zasady zawiązywania współpracy służb działających na rzecz dziecka i rodziny.
5. Efektywność współpracy : Kto? Po co? Z kim
6. Skuteczny system wspierania dziecka i rodziny – dobre praktyki
7. Budowanie skutecznego systemu wsparcia rodziny – zasady tworzenia, diagnoza potrzeb, klucz doboru członków rodziny, niezbędna dokumentacja.
8. Zespoły multiprofesjonalne w obszarze wsparcia rodziny- symulacja posiedzenia zespołu.

Praca zespołowa na rzecz dziecka i rodziny

1. Dziecko w systemie pomocy społecznej.
   Analiza wybranych aktów prawnych uzasadniających udział poszczególnych instytucji i organizacji w działaniach na rzecz prawidłowego funkcjonowania dziecka i rodziny oraz ochrony praw dziecka.
2. Diagnoza sytuacji rodzinnej i narzędzia pracy z rodziną; planowanie jako konsekwencja prawidłowo przeprowadzonej diagnozy.
   Diagnoza indywidualna i środowiskowa jako podstawa działań profilaktycznych i naprawczych; wybrane metody, techniki i narzędzia diagnozy/ oceny koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej, profesjonalne działania diagnostyczno – metodyczne od początku postępowania aż do jego zakończenia.
3. Praca zespołowa na rzecz dziecka i r rodziny­- budowanie sieci współpracy.
   Praca zespołowa jako warunek efektywnej pracy z dzieckiem i rodziną, współpraca na linii koordynator – asystent rodziny – pracownik socjalny oraz inni specjaliści: pedagog, psycholog,itp., współpraca z instytucjami i organizacjami pozarządowymi – obszary współpracy;  praca zespołowa w PPDz, IPU, ocenie sytuacji dziecka i rodziny.
4. Partnerstwo i współpraca na rzecz dziecka i rodziny.
   Warunki i zasady skutecznej współpracy i pracy w partnerstwie, równość wszystkich parterów.
5. Planowanie, podejmowanie działań, ocena i ewaluacja działań podejmowanych na rzecz dziecka i rodziny.
   Planowanie jako efekt prawidłowo skonstruowanej diagnozy, analizy sytuacji problemowej, określania celów. Ocena metodycznego działania – oszacowywanie zmian (wskaźniki), Ewaluacja działań.

Analiza (diagnoza) sytuacji rodzinnej i narzędzia pracy z rodziną

1. Rodzina prawidłowa, a dysfunkcyjna
2. Diagnoza ocena sytuacji klienta/rodziny
3. Narzędzia pracy z rodziną – komunikacja
4. Narzędzia pracy z rodziną – interwencja kryzysowa i TSR
5. Narzędzia pracy z rodziną – dialog motywujący